Naar het noorden – Koos Meinderts

Op Facebook las ik bij Tekstbureau Doppie een ontzettend enthousiast bericht over het boek ‘Naar het noorden’ van Koos Meinderts. Het werd mij al snel duidelijk dat ik dit boek moest lezen. Niet alleen omdat ik zelf zo’n leesgek ben, maar ook omdat het me een heel geschikt boek leek voor groep 7/8. Gelukkig kon ik het boek snel in mijn bezit krijgen en heb ik dit boek in een paar uur verslonden. 

Het verhaal
Het is oorlog, het is winter en er is in de grote steden nauwelijks nog te eten. Jaap, Nel en Kleine Kees vertrekken per binnenschip met een grote groep ondervoede ‘bleekneusjes’ naar het platteland in het noorden waar nog wel voldoende voedsel is. Jaap wordt gescheiden van zijn zus en broertje en ondergebracht bij een kinderloos echtpaar, ver van huis. Hij moet letterlijk van zich afslaan om in zijn nieuwe wereldje waarin alles vreemd is een plek voor zichzelf op te eisen. Ondertussen gaat de oorlog gewoon door en vraagt hij zich af wanneer hij zijn ouders weer terugziet. Zouden ze nog wel leven? En hoe vergaat het Nel en Kleine Kees?

Wat vind ik van het boek?
Vanaf bladzijde 1 werd ik meegenomen in het verhaal. Het leest erg prettig en het kost moeite om het boek weg te leggen. Het is echt een boek dat je uit wilt lezen, maar aan de andere kant ook niet, omdat dan het verhaal afgelopen is en je wilt eigenlijk gewoon nog meer weten over Jaap, Nel, Kleine Kees en hun ouders. ‘Naar het noorden’ vertelt het verhaal van de kinderen uit het westen die tijdens de Hongerwinter naar het noorden worden weggestuurd door hun ouders, omdat daar wel eten voor ze is. Het verdriet van de ouders en de kinderen dringt door tot in je botten. Wat zou je willen dat het anders kan, maar ze moeten wel. Tijdens het lezen van het boek was het alsof ik Jaap was. Je voelt zijn verdriet, maar geniet ook samen met hem van de leuke dingen die hij, ondanks alles, gelukkig ook nog meemaakt.

Dit boek komt in april zeker in mijn klas te staan als we een thematafel hebben vol met oorlogsboeken en ik hoop dat de leerlingen dit verhaal net zo in hun hart sluiten als ik heb gedaan. Een vergeten stukje uit de oorlog dat met dit verhaal weer een plekje krijgt in de geschiedenis.