Recensie: De bond voor bangeriken
Recensie van juf Ellen
Bang zijn, besluiten dat je toch dapper bent én de wereld redden…
Juf Ellen las De bond voor bangeriken. Een boek waarvan de opmaak je meteen opvalt.
Tag: leesteam juf Inger
Recensie: Bam! Ik lees
De kleuter van vijf begint hier in huis steeds meer geïnteresseerd te raken in letters, boeken en zelf leren lezen. De mail met het bericht dat er een nieuwe serie op de markt kwam voor beginnende lezers, kwam dan ook precies op het juiste moment. Bam! Ik lees klinkt daarnaast ook nog eens gewoon lekker dus ik twijfelde geen moment om wat boeken uit deze serie aan te vragen om te mogen lezen en recenseren.
Verder lezen
Recensie: Dit is een dictatuur
Recensie van juf Sira
Burgerschap is belangrijk. Burgerschap onderwijzen is nóg belangrijker. Mede daarom zijn hierover kerndoelen opgenomen in ons onderwijscurriculum. Ik vind het belangrijk om kinderen kennis te laten maken met verschillende vormen van het besturen van het land. Zodat ze vervolgens hun eigen mening kunnen vormen over wat zij dan belangrijk vinden. Ik was daarom erg benieuwd naar het boek Dit is een dictatuur.
Recensie: De gorilla en de jongen
Recensie van juf Sira
De gorilla en de jongen lag al een tijdje op de stapel van boeken die nog ‘moest’ lezen. Gek eigenlijk, want het boek heeft een toffe titel, een aantrekkelijke kaft en speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog. Allemaal goede ingrediënten voor een fijn boek. Toch moest ik er echt even inkomen.
Recensie: Skandar en de eenhoorndief
Recensie van juf Sira
Soms komen in een boek álle dingen samen die ik belangrijk vind: een goede titel, een prachtige kaft en fan-tas-ti-sche eerste zinnen: “De cameraman hoorde de eenhoorns voordat hij ze zag. Hoog gekrijs, moordlustig gegrom, het geknars van bebloede tanden. De cameraman rook de eenhoorns voordat hij ze zag. Ranzige adem, rottend vlees, de stank van de onsterfelijke dood.” Ik wilde níets liever dan in Skandar en de eenhoorndief beginnen!
Recensie: Aaron Terhaar, tekenaar
Recensie van juf Anita
Ik ben dol op prentenboeken. Ik kan er slecht tegen als mensen denken dat je na een bepaalde leeftijd ineens geen prentenboeken meer mag lezen. Je hoort nu vaak de term ‘rijke taal’, en daar kun je bij uitstek prentenboeken bij gebruiken. Ik gebruik prentenboeken overigens ook vaak om zelf te lezen voor die kinderen in groep 3 en 4 die al een heel hoog leesniveau hebben, maar voor wie de inhoud van leesboeken met een hoog niveau vaak nog niet passend is. Daarnaast hebben prentenboeken vaak een duidelijke boodschap wat ze heel bruikbaar maakt om iets aan te kaarten in de groep. Aaron Terhaar, tekenaar is nou echt zo’n boek dat juist niet geschikt is voor kleuters. Ik zou het zelf gebruiken vanaf groep 4, maar ook in mijn Unit 678 zou ik het kunnen gebruiken voor het bespreekbaar maken van dyslexie en over hoe het is om je anders te voelen dan de ‘standaard’.
