Recensie: Doe mij maar dicht

Recensie van juf Hélène
In de mail komt Doe mij maar dicht voorbij: een Young Adult roman over een meisje dat met zichzelf in de knoop zit. Maar zit niet ieder meisje in haar puberteit met zichzelf in de knoop? En wat is dat over ufo’s? Ik raak geïnteresseerd. Ik wil dit boek graag lezen, al is het maar om te zien of er typische puberproblemen in het boek herkenbaar zijn voor mij, en voor mijn eigen (puber)meiden.

Korte samenvatting

Liedewij zit in het laatste jaar van haar vwo. In de afgelopen zomervakantie is ze samen met haar vriendin Maya op treinvakantie geweest. Tot het moment dat Liedewij te horen kreeg dat het graf van haar opa Sigaar binnen een paar dagen geruimd zou worden. Liedewij gaat halsoverkop naar huis en vanaf dat moment
loopt hun relatie stroef. Ze willen het allebei wel goedmaken, maar ze weten niet zo goed hoe.

Liedewij zit op nog meer vlakken met zichzelf in de knoop, haar moeder is vervelend, haar vader is redelijk afwezig en ze denkt steeds vaker aan hoe het zou zijn als ze er zomaar niet meer is. Niet dat ze zichzelf echt wat aan zou willen doen, maar toch…

Als ze dan ook nog iedere keer een gouden sigaar ziet boven de maisvelden onderweg naar huis, die haar lijkt te roepen, weet ze helemaal niet meer wat ze moet voelen.

Lees alvast een fragment in het inkijkexemplaar

Wat vind ik van het boek?

Doe mij maar dicht is een verhaal dat je aangrijpt. Je voelt met Liedewij mee met alles wat ze denkt en voelt. Haar leven voelt zwaar, leeg en verwarrend. Omdat het verhaal niet chronologisch is geschreven en er stukken in staan waarvan het niet duidelijk is hoe het allemaal echt zit, is het boek ook voor de lezer verwarrend.

Ook de band met haar opa, die al tien jaar dood is, is vreemd. Toen opa er nog was, kwam hij iedere week bij haar op haar kamer een eng verhaal vertellen. Als lezer voel je het ongemak van deze bezoekjes, vooral ook als je, kort, leest wat de moeder van Liedewij ervan vindt en zelf heeft meegemaakt als kind met haar vader.

Liedewij ziet met regelmaat een gouden sigaar in de lucht hangen. Die komt steeds dichterbij en er lijken zelfs figuren uit te komen. Voor Liedewij is dit een plek waar ze rustig van wordt. Maar is het wel echt? Want waarom stopt er verder niemand, zien ze die gouden sigaar niet? Het lukt Liedewij dan ook niet om alles wat er gebeurt een plekje te geven. Gelukkig kan ze praten met haar mentor, of is het toch een psychiater? Liedewij weet het zelf niet meer. De zwarte gedachten blijven maar komen. Ze denkt er zelfs steeds vaker aan hoe ze zichzelf om het leven kan brengen.

Het boek is donker geschreven en kan erg beklemmend aanvoelen. Toch wil je weten wat er met Liedewij en de gouden sigaar verder gaat gebeuren. Het verloop van het verhaal is zeker niet voorspelbaar, en dus ook het einde niet. Heel knap hoe Tim Gladdines in Doe mij maar dicht de gedachten van een meisje met een depressie zo kan verwoorden.

Dit boek is aan te raden voor kinderen/tieners vanaf een jaar of 15, maar ik zou er wel met deze lezers over in gesprek gaan omdat het zo’n pittig onderwerp is.

Het boek aanschaffen

Bestel het boek bij Libris.nl en zorg dat het geld bij een boekhandel terechtkomt of bestel het bij bol.com via onderstaande afbeelding.

Dit bericht bevat affiliatie links.

Dit boek kreeg ik opgestuurd door Uitgeverij Lemniscaat. Hartelijk dank!