Genieten in het onderwijs
Recensie van juf Inge
Na eerder diep onder de indruk te zijn geweest van Briefjes van Pelle en We moeten je iets vertellen, keek ik vol verwachting uit naar de nieuwe jeugdroman van Marlies Slegers: Schildpadmeisje. Alleen al de titel maakt nieuwsgierig, en het omslag is sfeervol en veelzeggend geïllustreerd door Jeska Verstegen. Dat belooft een bijzonder verhaal.
Recensie van juf Inge
Na het succesvolle boek Schaduw van Toet, waarin schrijfster Lida Dijkstra en illustratrice Djenné Fila al samenwerkten aan een prachtige historische vertelling in woord en beeld, sloegen zij opnieuw de handen ineen om een nieuw verhaal uit de geschiedenis dichterbij te brengen. Dit keer het verhaal over de reizen van Marco Polo. Zelf was ik nog niet zo bekend met dit stukje geschiedenis en daarom heel benieuwd naar De wonderverteller.
Recensie van juf Inge
Een stoer meisje, een dementerende oma, een pratende vogel en een eeuwenoude legende. Dat zijn de ingrediënten van het debuut van Arjan Dwarshuis: Ronnie de roerdomp en het geheim van het moeras. Arjan Dwarshuis is o.a. vogelgids, archeoloog en maker van De Vogelspotcast. Zijn liefde voor vogels heeft hij in deze spannende en avontuurlijke jeugdroman gestopt. Samen met de sfeervolle illustraties van Marieke ten Berge maakt het deze jeugdroman tot een feest om (voor) te lezen!
Recensie van juf Inge
Het is dit jaar 85 jaar geleden dat het verwoestende bombardement op Rotterdam plaatsvond. Een gebeurtenis die in het geheugen mensen gegrift staat en niet vergeten mag worden. Daarom is het zo belangrijk en waardevol dat Marthe Jongbloed het boek 1300 bommen in 13 minuten schreef. Over de zoektocht van een 13-jarige jongen vlak na het bombardement van Rotterdam.
Als je iets kwijt bent, bijvoorbeeld een sleutel, dan ga je die zoeken op de plek waar je die voor het laatst hebt gezien, maar de plek waar ik mijn familie voor het laatst heb gezien, bestaat niet meer.
Verder lezen
Recensie van juf Inger
In januari liep ik een rondje op de NOT en zag dat Astrid Sy kwam signeren bij Luitingh-Sijthoff. Daarnaast stond een grote banner met daarop haar nieuwe boek aangekondigd. Een aantal jaar geleden kocht ik haar boek Noem geen namen, maar heb nog steeds niet de tijd genomen om het te lezen. Het lijkt me namelijk echt een boek waar je voor moet kunnen zitten zonder gestoord te worden. Toen ik wat later langsliep en zag dat er niemand stond te wachten, raapte ik wat durf bij elkaar (Hallo! Praten met een echte kinderboekenschrijver!) en sprak haar aan. Ik heb eerlijk gezegd dat ik haar boek nog niet gelezen had en dat ik door de aankondiging erg nieuwsgierig was naar De glazenwasser van het Rijksmuseum. Zij vertelde mij meer over haar boeken en na het gesprek wist ik één ding zeker: De glazenwasser van het Rijksmuseum moest ik hebben in april!
Recensie van juf Ivette
Jonge kinderen vinden het nog wel eens lastig om te delen of om samen te werken. Het prentenboek De haas die niets wilde delen leek mij daarom uitermate geschikt om dit onderwerp in de klas te behandelen aan de hand van een verhaal. Toen het prentenboek bij mij op de deurmat viel, sprak de voorkant mij eerlijk gezegd niet gelijk aan. Een spierwitte kaft met een fluorescerend groene titel en achterflaptekst. Ook de binnenkant van de kaft had dezelfde groene kleur. Maar, zo bleek later, deze kille voorkant zegt níets over de binnenkant. Op de voorkant staat een grote, oranje haas met in zijn armen een bos rapen die hij lijkt te beschermen. Het boek is geschreven en geïllustreerd door Steve Small en vertaald door Joukje Akveld.
